7. DISPOSITIVOS DE ENTRADA E SAÍDA.
- Dispositivos de entrada.
-Rato: permite transmitir información ao ordenador de dous modos.
-Teclado: permite introducir información ao ordenador.
-Lectores de códigos de barras: Dispositivos capaz de ler e interpretar unha secuencia de barras para identificar un produto eobter información acerca do.
-Escáner: permite introducir información dende documentos en papel.
-Joystick: introduce non ordenador vos movementos efectuados sobre a súa placa e algunhas ordes mediante a pulsación dalgún botón. (utilizado en xogos)
-Tabletas dixitalizadoras: utilízanse para realizar debuxos e gráficos con gran precisión.
-Lectores de bandas magnéticas: capaces de ler a información gravada en bandas magnéticas.
-Pantallas táctiles: ofrecen a posibilidade de introducir información con só situar o dedo na súa superficie.
-Lectores de códigos de barras: Dispositivos capaz de ler e interpretar unha secuencia de barras para identificar un produto eobter información acerca do.
-Escáner: permite introducir información dende documentos en papel.
-Joystick: introduce non ordenador vos movementos efectuados sobre a súa placa e algunhas ordes mediante a pulsación dalgún botón. (utilizado en xogos)
-Tabletas dixitalizadoras: utilízanse para realizar debuxos e gráficos con gran precisión.
-Lectores de bandas magnéticas: capaces de ler a información gravada en bandas magnéticas.
-Pantallas táctiles: ofrecen a posibilidade de introducir información con só situar o dedo na súa superficie.
-Tablet PC: serve para introducir datos de forma semellante a como se fai nunha PDA.
-Cámaras dixitais: permiten introducir fotos e vídeos ao ordenador para que poidan ser editados.
-micrófono: permite, co software específico de recoñecemento de voz, ditar o contido dun documento ou dar ordes a un ordenador.
-micrófono: permite, co software específico de recoñecemento de voz, ditar o contido dun documento ou dar ordes a un ordenador.
- Dispositivos de saída.
Monitores:
-Monitores convencionais (CRT): o seu funcionamento baséase na utilización dun tubo de raios catódicos que envía, dende o fondo cara á pantalla, unha corrente de electróns que ao chocar cunha superficie de material fosforescente situada na parte interior da pantalla, a ilumina, formándose as imaxes. As imaxes están constituídas por pixeis.
-Pantallas planas de cristal líquido (LCD): utilizan millóns de celas de cristal líquido que se polarizan e permiten o paso de determinados raios, que compoñen a imaxe no monitor.
-Pantallas planas (TFT): constituída por unha matriz de millóns de puntos; cada un é un transistor que actúa de forma independente, coa súa cor, brillo, ton... e o conxunto de todos eles forma unha imaxe de alta calidade.
-Monitores de plasma: trátase de monitores planos baseados na utilización dun gas (plasma) que, en cada un dos pixeis, adquire a cor, brillo... necesarios para formar unha imaxe.
-Pantallas planas de cristal líquido (LCD): utilizan millóns de celas de cristal líquido que se polarizan e permiten o paso de determinados raios, que compoñen a imaxe no monitor.
-Pantallas planas (TFT): constituída por unha matriz de millóns de puntos; cada un é un transistor que actúa de forma independente, coa súa cor, brillo, ton... e o conxunto de todos eles forma unha imaxe de alta calidade.
-Monitores de plasma: trátase de monitores planos baseados na utilización dun gas (plasma) que, en cada un dos pixeis, adquire a cor, brillo... necesarios para formar unha imaxe.
Impresoras:
Permiten obter a información imprimida en distintos soportes físicos: papel, transparencia...
A súa calidade mídese en ppp (puntos por polgada) ou dpi.
A súa velocidade mídese en cps (carácteres por segundo) ou ppm (páxinas por minuto)
Clasifícanse en:
-Impresoras de margarida ou matriciais: (en desuso) baseaban a impresión no golpeo sobre unha fita impregnada de tinta que, ao tomar contacto co papel, marcaba nel a información.
-Impresoras térmicas: basea o seu funcionamento na tinguidura do papel mediante un proceso térmico; adoitan ser impresoras de cor e con alto custo.
-Impresoras láser: son bastante rápida e permiten obter resultados de alta calidade.
-Impresoras de chorro de tinta: impresoras de cor que obteñen a impresión pola inxección de tinta líquida a través de cabezais.
A súa calidade mídese en ppp (puntos por polgada) ou dpi.
A súa velocidade mídese en cps (carácteres por segundo) ou ppm (páxinas por minuto)
Clasifícanse en:
-Impresoras de margarida ou matriciais: (en desuso) baseaban a impresión no golpeo sobre unha fita impregnada de tinta que, ao tomar contacto co papel, marcaba nel a información.
-Impresoras térmicas: basea o seu funcionamento na tinguidura do papel mediante un proceso térmico; adoitan ser impresoras de cor e con alto custo.
-Impresoras láser: son bastante rápida e permiten obter resultados de alta calidade.
-Impresoras de chorro de tinta: impresoras de cor que obteñen a impresión pola inxección de tinta líquida a través de cabezais.
Plotter:
Utilízase nas aplicacións de deseño asistido por ordenador, xa que permite imprimir planos, debuxos técnicos, mapas, deseños industriais... cunha excelente calidade.
Utilízase nas aplicacións de deseño asistido por ordenador, xa que permite imprimir planos, debuxos técnicos, mapas, deseños industriais... cunha excelente calidade.
Está constituído por un brazo robótico, en cuxo extremo se encontra unha plumiña: consegue figuras (círculos, curvas...) de gran calidade e pode utilizar papel de grandes dimensións.
Microfilme COM (Computer Output in Microfilm)
Utilízase habitualmente en bancos e bibliotecas, xa que permite almacenar información nun espazo moi reducido.
Utilízase habitualmente en bancos e bibliotecas, xa que permite almacenar información nun espazo moi reducido.
As páxinas son fotografadas mediante unha cámara especial que posteriormente son agrupadas en fichas. Para poder ler a información dunha ficha necesítase un lector de microfichas, que proxecta unha imaxe ampliada dela nunha pantalla.
- Frecuencia e resolución dun monitor.
-Frecuencia: Indica o número de veces que mostra as imaxes nunha segundo; un valor baixo de frecuencia supoñerá que a imaxe vibre e que a vista teña que esforzarse máis do habitual.
-Resolución: Depende do número de puntos (pixeis), que se obtén do número de liñas (filas) polo número de pixeis de cada unha delas (columnas),ademais, o número de corres tamén inclúe na calidade da imaxe. Os dous parámetros anteriores obrigan a que tanto a tarxeta de vídeo coma o monitor sexan compatibles porque, pola contra, a imaxe non se vería ou sairía deforme.
A resolución dun monitor indícase utilizando seguinte nomenclatura: 1024 * 768, que ten de interpretarse como 1024 columnas e 768 filas; nese caso, a imaxe terá 786432 pixeis.
Para que unha imaxe se mostre cun número determinado de cores, necesítase unha cantidade de bits que dean a información de cada pixel. Para saber cantos pixeis se necesítan para cada número de cor hai unha fórmula: o número de corres é igual a dous elevado ao número de bits necesarios por pixeis.
Para que unha imaxe se mostre cun número determinado de cores, necesítase unha cantidade de bits que dean a información de cada pixel. Para saber cantos pixeis se necesítan para cada número de cor hai unha fórmula: o número de corres é igual a dous elevado ao número de bits necesarios por pixeis.
Nº de cores = Bits necesarios por píxel.
2 = 1
4 = 2
16 = 4
256 = 8
2 = 1
4 = 2
16 = 4
256 = 8
65536 = 16
16,7 millóns = 24
4295 millóns = 32
16,7 millóns = 24
4295 millóns = 32
- Video sobre os dispositivos de entrada e de saída:
8. DISPOSITIVOS DE ALMACENAMENTO.
Utilizábase para transportar información dun ordenador a outro. Os máis utilizados eran os denominados discos de 3 1/2, aínda que existían outros como os discos ZIP e os Superdisk LS-x.
O representante máis importante destes discos é o disco duro, xa que adoita estar dentro do ordenador. Son frecuentes tamén os discos duros extraíbles e os os discos duros externos.
- Discos magnéticos.
Utilizábase para transportar información dun ordenador a outro. Os máis utilizados eran os denominados discos de 3 1/2, aínda que existían outros como os discos ZIP e os Superdisk LS-x.
O representante máis importante destes discos é o disco duro, xa que adoita estar dentro do ordenador. Son frecuentes tamén os discos duros extraíbles e os os discos duros externos.
Os discos duros están formados por un conxunto de discos amoreados cin un eixe común; entre eles están situadas as cabezas de lectura-escritura de maneira que poidan ler e escribir nas dúas caras de cada disco.
A información almacénase en cada unha das superficies magnéticas dun disco: o número de discos e a composición do material magnético determinan a capacidade do disco duro, que, aumenta, sendo habitual falar de discos duros de 200, 400 ou 500 GB, e mesmo de 1 TB.
Dependendo da tecnoloxía utilizada para a transferencia de datos, os discos duros máis utilizados son Discos IDE; esta tecnoloxía permite conectar ata catro discos con capacidades de Gigabytes. Dentro deste tipo hai que falar de subtipos que se diferencian, sobre todo, na velocidade de transferencia de datos: ATA, Ultra-ATA, Ultra DMA, Ultra DMA-66, Ultra DMA-100, Serial-ATA.
A información almacénase en cada unha das superficies magnéticas dun disco: o número de discos e a composición do material magnético determinan a capacidade do disco duro, que, aumenta, sendo habitual falar de discos duros de 200, 400 ou 500 GB, e mesmo de 1 TB.
Dependendo da tecnoloxía utilizada para a transferencia de datos, os discos duros máis utilizados son Discos IDE; esta tecnoloxía permite conectar ata catro discos con capacidades de Gigabytes. Dentro deste tipo hai que falar de subtipos que se diferencian, sobre todo, na velocidade de transferencia de datos: ATA, Ultra-ATA, Ultra DMA, Ultra DMA-66, Ultra DMA-100, Serial-ATA.
Poden almacenar unha cantidade moi grande de información cun custo relativamente baixo. Utilizan a tecnoloxía óptica (láser).
*CD-ROM: A información só pode ser lida, polo que se utiliza para almacenar información que non teña que ser modificada.
Ten unha gran capacidade e a información gravada nel pode ser de distinta natureza (son, vídeos, fotografías...)
Dispositivos de almacenamento baseado na memoria flash.
*CD-ROM: A información só pode ser lida, polo que se utiliza para almacenar información que non teña que ser modificada.
Ten unha gran capacidade e a información gravada nel pode ser de distinta natureza (son, vídeos, fotografías...)
A información dun CD-ROM está almacenada nunha soa cara.
Para ser lido nun ordenador, este ten que dispoñer dunha unidade lectora de CD-ROM.
*CD grabables e discos regrabables:
Poderase gravar a información desexada de forma permanente, que só poderá lerse e nunca ser modificada. Identifícaselles coas siglas CD R. Hai outros discos que poden ser gravados varias veces, borrando en cada gravación a información que existira con antelación; estes identifícanse coas siglas CD RW. *DVD-ROM: fisicamente son semellantes ás CD-ROMS, pero teñen unha capacidade moito maior, conseguida aumentando a densidade de escritura; aproveitando as dúas caras do disco e almacenando, en cada cara, información en varias capas superpostas.
O seu láser é distinto ao do CD-ROM, polo que a maioría dos fabricantes incorporan, nas súas unidades lectoras de DVD, un segundo láser que permite a lectura de CD-ROM. *DVD grabables e regrabables: Ofrecen a posibilidade de gravar e regravar información neles. Hai varios formatos: + DVD-R: permiten unha soa gravación e puden ser dunha capa (4.7GB) ou de dobre capa (8.5 GB). + DVD-RW: permiten ser gravado varias veces e tamén poden ser dunha capa ou dobre capa. + DVD+R: dun só uso, máis compatibles respecto a DVD-ROM eDVD-vídeo convencionais. + DVD+RW: discos regrabables similares aos DVD-RW pero coa compatibilidade dos DVD+R; e pode ser dunha capa simple ou dobre capa.
*HD DVD e Blue-Ray: Capacidade de almacenamento bastante grande para almacenar vídeos de alta definición e datos.
Características do blue-Ray:
É un formato de disco óptico para vídeo de alta definición e almacenamento de datos de alta densidade. As súas capacidades de almacenamento chegan actualmente aos 25 GB os dunha capa e 50GB a dobre capa. Blu-ray obtén o seu nome da cor azul do raio láser.
+ Características máis importantes:
Para ser lido nun ordenador, este ten que dispoñer dunha unidade lectora de CD-ROM.
Poderase gravar a información desexada de forma permanente, que só poderá lerse e nunca ser modificada. Identifícaselles coas siglas CD R. Hai outros discos que poden ser gravados varias veces, borrando en cada gravación a información que existira con antelación; estes identifícanse coas siglas CD RW. *DVD-ROM: fisicamente son semellantes ás CD-ROMS, pero teñen unha capacidade moito maior, conseguida aumentando a densidade de escritura; aproveitando as dúas caras do disco e almacenando, en cada cara, información en varias capas superpostas.
O seu láser é distinto ao do CD-ROM, polo que a maioría dos fabricantes incorporan, nas súas unidades lectoras de DVD, un segundo láser que permite a lectura de CD-ROM. *DVD grabables e regrabables: Ofrecen a posibilidade de gravar e regravar información neles. Hai varios formatos: + DVD-R: permiten unha soa gravación e puden ser dunha capa (4.7GB) ou de dobre capa (8.5 GB). + DVD-RW: permiten ser gravado varias veces e tamén poden ser dunha capa ou dobre capa. + DVD+R: dun só uso, máis compatibles respecto a DVD-ROM eDVD-vídeo convencionais. + DVD+RW: discos regrabables similares aos DVD-RW pero coa compatibilidade dos DVD+R; e pode ser dunha capa simple ou dobre capa.
*HD DVD e Blue-Ray: Capacidade de almacenamento bastante grande para almacenar vídeos de alta definición e datos.
Características do blue-Ray:
É un formato de disco óptico para vídeo de alta definición e almacenamento de datos de alta densidade. As súas capacidades de almacenamento chegan actualmente aos 25 GB os dunha capa e 50GB a dobre capa. Blu-ray obtén o seu nome da cor azul do raio láser.
+ Características máis importantes:
*Capacidade:
-Un disco Blu-ray dunha soa capa pode conter uns 25 GB ou preto de 6 horas de video de alta definición mais audio.
- Un disco Blu-ray de dobre capa pode conter aproximadamente 50GB. *Formatos:
-Un disco Blu-ray dunha soa capa pode conter uns 25 GB ou preto de 6 horas de video de alta definición mais audio.
- Un disco Blu-ray de dobre capa pode conter aproximadamente 50GB. *Formatos:
- BD-ROM: Disco de só lectura.
- BD-R: Formato gravable de simple capa e BD-R DL o mesmo pero en dobre capa
- BD-RE: Formato regravable de simple capa e BD-RE DL o mesmo pero en dobre capa. *Velocidade de transferencia de datos:
- A velocidade de transferencia de datos oscila entre 36 Mbps e 54Mbps (para BD-ROM), pero xa están a desenvolver prototipos con velocidades de transferencia 2 x (o dobre, 72 Mbit/S).
Discos mágneto-ópticos.
Utilizan unha tecnoloxía mixta: magnética e óptica. Permiten almacenar unha gran cantidade de información mediante a técnica óptica, pero ademais os datos poden ser modificados e borrados grazas á tecnoloxía magnética.
- BD-R: Formato gravable de simple capa e BD-R DL o mesmo pero en dobre capa
- BD-RE: Formato regravable de simple capa e BD-RE DL o mesmo pero en dobre capa. *Velocidade de transferencia de datos:
- A velocidade de transferencia de datos oscila entre 36 Mbps e 54Mbps (para BD-ROM), pero xa están a desenvolver prototipos con velocidades de transferencia 2 x (o dobre, 72 Mbit/S).
Utilizan unha tecnoloxía mixta: magnética e óptica. Permiten almacenar unha gran cantidade de información mediante a técnica óptica, pero ademais os datos poden ser modificados e borrados grazas á tecnoloxía magnética.
A súa superficie está constituída por unha aliaxe de metal cristalino sobre unha superficie de aluminio.
Para gravar ou modificar a información, o láser quenta unha pequena porción de superficie da aliaxe cristalina, liberando aos cristais o suficiente para permitirlles o movemento. O campo magnético é capaz de orientalos para que cambien a súa posición e poder así representar os díxitos (1 e 0) correspondentes á nova información.
Para ler a información, a orientación dos cristais fai que o raio de luz se reflicta ou non na dirección determinada para que sexa detectada por un sensor e poida converterse en información dixital (ou e 1).
Para gravar ou modificar a información, o láser quenta unha pequena porción de superficie da aliaxe cristalina, liberando aos cristais o suficiente para permitirlles o movemento. O campo magnético é capaz de orientalos para que cambien a súa posición e poder así representar os díxitos (1 e 0) correspondentes á nova información.
Para ler a información, a orientación dos cristais fai que o raio de luz se reflicta ou non na dirección determinada para que sexa detectada por un sensor e poida converterse en información dixital (ou e 1).
Utilizadas para almacenar os datos da BIOS do ordenador. Non só son dispositivos informáticos, senón que se estendeu a súa utilización a outros dispositivos electrónicos como as cámaras fotográficas ou de vídeo dixitais. No caso dos dispositivos informáticos, adoitan conectarse a un porto USB, dende o cal obteñen a enerxía eléctrica suficiente para o seu funcionamento. As súas características máis importantes son o seu reducido tamaño e a non necesidade dunha pila ou batería que subministre enerxía á memoria para manter a gravación. A vida dunha memoria flash non é indefinida.
Funcionamento: Está constituída por celas nas que se garda a información que se quere almacenar. Cada cela é como un transistor convencional, pero cunha porta adicional que é a encargada da carga de información. Non é unha memoria RAM, posto que neste caso necesitaría enerxía de forma permanente para non perder os datos.
A causa de que non sexa perpetua está, sobre todo, no desgaste que sofre cada cela ao gravar e borrar a súa información. O borrado de información realízase cunha subministración elevada de corrente eléctrica, polo que resulta un proceso lento.
Nun intranet cada ordenador identifícase cunha dirección IP que ten que estar dentro duns trazos específicos, xa que deste modo se garante que non poida estar accesible dende internet.
-HUB: a este dispositivo chegan todos os cables dunha rede, un por cada ordenador e por cada dispositivo, e actúa de patente entre todos eles; cando un ordenador envía información, o concentrador reenvía a todos, para que o destinatario a tome e o resto a desbote.
As tecnoloxías inarámicas encóntranse en continua investigación, e baséanse tanto en ondas de raio coma en microondas para transmitir a información. A velocidade de transmisión é baixa e varía segundo os protocolos utilizados, que van evolucionando ata velocidades algo máis altas; as distancias que alcanzan tamén van aumentando grazas a sistemas con novos protocolos.
Xa que non necesita cablear, necesítanse outra vía diferentes para a conexión. Entre elas, a máis frecuente segue sendo a utilización da rede telefónica, aínda que se están a realizar investigacións e avances noutras tecnoloxías como a conexión a través de rede eléctrica, a conexión vía satélite, a conexión inarámica...
Hai tempo, algúns modem eran externos, pero na actualidade son case todos internos, mesmo algúns ordenadores os teñen incorporados na placa base.
Posto que a información que viaxa nestas liñas é dixital, non é posible utilizar un modem convencional, senón que é necesario utilizar unha tarxeta de comunicación RDSI.
Encárgase de que a información que pase por el non sexa enviada a todos os ordenadores conectados, senón unicamente aos seus destinatarios, evitando deste modo que exista transferencia de información innecesaria pola rede, feito que podería chegar a colapsala.
Aínda que un modem-cable modula/demodular a información como un modem convencional, tamén realiza funcións semellantes ás dunha tarxeta de rede, posto que o modem-cable se conecta directamente cun Sistema de terminación Modem Cable pertencente á compañía e só con el poderá realizar a transferencia (envío e recepción) de información.
Está en desuso pola súa baixa velocidade fronte a outros sistemas cablear, e a súa utilización está a quedar reducida a lugares ou situacións onde por razóns xeográficas, illamento por catástrofes, insularidade, etc., non hai posibilidade de utilizar outro tipo de conexión.
Unha vantaxe desta conexión é que, ademais de ter unha velocidade de trasferencia alta, posibilita a mobilidade física do usuario, sen obrigalo a permaneces nun punto xeográfico concreto para realizar a conexión. Permite ofrecer conexión a internet en lugares aos que non pode chegar o cable.
A conexión realízase no momento no que o cliente o solicita; ademais, se o fluxo de transmisión é elevado, un mesmo usuario pode utilizar varias canles. A velocidade de transmisión que se pode alcanzar é de 115 kbps, polo que é posible transmitir voz e datos simultáneamente.
Funcionamento: Está constituída por celas nas que se garda a información que se quere almacenar. Cada cela é como un transistor convencional, pero cunha porta adicional que é a encargada da carga de información. Non é unha memoria RAM, posto que neste caso necesitaría enerxía de forma permanente para non perder os datos.
A causa de que non sexa perpetua está, sobre todo, no desgaste que sofre cada cela ao gravar e borrar a súa información. O borrado de información realízase cunha subministración elevada de corrente eléctrica, polo que resulta un proceso lento.
9. DISPOSITIVOS DA COMUNICACIÓN. REDES.
- Redes locais.
Nun intranet cada ordenador identifícase cunha dirección IP que ten que estar dentro duns trazos específicos, xa que deste modo se garante que non poida estar accesible dende internet.
- Topoloxía dunha rede.
- *Rede en anel.
- *Rede en estrela.
-HUB: a este dispositivo chegan todos os cables dunha rede, un por cada ordenador e por cada dispositivo, e actúa de patente entre todos eles; cando un ordenador envía información, o concentrador reenvía a todos, para que o destinatario a tome e o resto a desbote.
-SWITCH: actúa de ponte entre todos os dispositivos da rede, pero, ademais é capaz de identificar cada ordenador ou dispositivo conectado, polo que non envía a información a todos eles, senón só ao destinatario, evitando deste modo sobrecargar a rede e as colisións de datos.
- Cableado dunha rede local.
Hai distintos tipos de cableado para crear unha rede local:
- *Cableado coaxial.
- *Cableado UTP.
- *Cableado de fibra óptica.
- Redes inarámicas.
As tecnoloxías inarámicas encóntranse en continua investigación, e baséanse tanto en ondas de raio coma en microondas para transmitir a información. A velocidade de transmisión é baixa e varía segundo os protocolos utilizados, que van evolucionando ata velocidades algo máis altas; as distancias que alcanzan tamén van aumentando grazas a sistemas con novos protocolos.
- Redes externas. Internet.
Xa que non necesita cablear, necesítanse outra vía diferentes para a conexión. Entre elas, a máis frecuente segue sendo a utilización da rede telefónica, aínda que se están a realizar investigacións e avances noutras tecnoloxías como a conexión a través de rede eléctrica, a conexión vía satélite, a conexión inarámica...
- Redes privadas virtuais.
- Conexión a través dunha liña telefónica.
*Módems.
Hai tempo, algúns modem eran externos, pero na actualidade son case todos internos, mesmo algúns ordenadores os teñen incorporados na placa base.
- *Tarxetas RDSI.
Posto que a información que viaxa nestas liñas é dixital, non é posible utilizar un modem convencional, senón que é necesario utilizar unha tarxeta de comunicación RDSI.
- *Módems ADSL.
Permiten transferir datos a distintas velocidades, sendo maior a velocidade de recepción que a de envío.
Para poder realizar a conexión a través de ADSL, é necesario dispoñer dun modem especial denominado modem ADSL
Para poder realizar a conexión a través de ADSL, é necesario dispoñer dun modem especial denominado modem ADSL
- *Router.
Encárgase de que a información que pase por el non sexa enviada a todos os ordenadores conectados, senón unicamente aos seus destinatarios, evitando deste modo que exista transferencia de información innecesaria pola rede, feito que podería chegar a colapsala.
un router tamén é capaz de comprobase se unha ruta funciona, e no caso contrario, encontrar outra alternativa; ademais, se hai varias rutas, o router elixirá a máis rápida.
- Conexión a través de cable.
Aínda que un modem-cable modula/demodular a información como un modem convencional, tamén realiza funcións semellantes ás dunha tarxeta de rede, posto que o modem-cable se conecta directamente cun Sistema de terminación Modem Cable pertencente á compañía e só con el poderá realizar a transferencia (envío e recepción) de información.
- Conexión vía satélite.
Está en desuso pola súa baixa velocidade fronte a outros sistemas cablear, e a súa utilización está a quedar reducida a lugares ou situacións onde por razóns xeográficas, illamento por catástrofes, insularidade, etc., non hai posibilidade de utilizar outro tipo de conexión.
- Conexión por ondas radioelétricas.
Unha vantaxe desta conexión é que, ademais de ter unha velocidade de trasferencia alta, posibilita a mobilidade física do usuario, sen obrigalo a permaneces nun punto xeográfico concreto para realizar a conexión. Permite ofrecer conexión a internet en lugares aos que non pode chegar o cable.
- Conexión móbil.
- *GSM.
- *GPRS.
A conexión realízase no momento no que o cliente o solicita; ademais, se o fluxo de transmisión é elevado, un mesmo usuario pode utilizar varias canles. A velocidade de transmisión que se pode alcanzar é de 115 kbps, polo que é posible transmitir voz e datos simultáneamente.
- *UMTS.
- Vídeo sobre o tema:
